Polska akwakultura w 2019 roku na podstawie analizy kwestionariuszy RRW-22. Część 1
Andrzej Lirski, Leszek Myszkowski
Instytut Rybactwa Śródlądowego im. Stanisława Sakowicza
Wszystkie kraje członkowskie UE są zobowiązane do przedkładania Komisji Europejskiej statystyk dotyczących wszelkiej działalności w dziedzinie rybołówstwa i rybactwa. W Polsce analizy sektora rybackiego przeprowadzane są przy zastosowaniu czterech kwestionariuszy do badań statystycznych:
RRW-19: Sprawozdanie o wynikach ekonomicznych statku rybackiego (składane do Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni),
RRW-20: Sprawozdanie o wynikach ekonomicznych zakładu przetwórstwa rybnego (składane do Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni),
RRW-22 - Zestawienie dotyczące powierzchni stawów rybnych oraz ilości ryb wyprodukowanych w stawach rybnych i innych urządzeniach służących do chowu lub hodowli (składane do Instytutu Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie),
RRW-23 - Zestawienie dotyczące gospodarki rybackiej prowadzonej w publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących (składane do Instytutu Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie).
Polska, podobnie jak inne kraje członkowskie, składa raporty do Komisji Europejskiej na temat wszelkiej działalności w dziedzinie akwakultury prowadzonej zarówno w wodach słodkich, jak i słonych (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE). Zgodnie z definicją unijną, akwakultura oznacza hodowlę lub chów organizmów wodnych za pomocą technik opracowanych w celu zwiększenia produkcji powyżej naturalnej wydajności środowiska, w sytuacji gdy organizmy te pozostają własnością osoby fizycznej lub prawnej w ciągu całego okresu hodowli i chowu, do odłowu włącznie. Opracowane zestawienia statystyczne należy przekazywać do Komisji Europejskiej corocznie, z wyjątkiem informacji o strukturze (metodach produkcji), które wykonuje się co trzy lata.
W Polsce jak dotychczas produkcja w akwakulturze prowadzona jest niemal wyłącznie z wykorzystaniem wód słodkich i ogranicza się do chowu i hodowli około czterdziestu gatunków ryb (do konsumpcji, obsad stawów i innych urządzeń do chowu ryb oraz zarybień wód powierzchniowych płynących) oraz dwóch gatunku skorupiaków (rak błotny i szlachetny) przeznaczonych do konsumpcji oraz zaraczeń obwodów rybackich.
W krajowej akwakulturze aktualnie prowadzone są trzy główne rodzaje działalności specjalizującej się w produkcji ryb przeznaczonych do konsumpcji:
1) stawowy chów i hodowla karpi oraz towarzysząca jej produkcja gatunków dodatkowych (chów niskointensywny);
2) chów i hodowla ryb łososiowatych, głównie pstrągów tęczowych - w stawach ziemnych i betonowych, basenach i torach wodnych, przegrodach i sadzach (chów intensywny);
3) chów i hodowla ryb w systemach recyrkulacyjnych z zastosowaniem filtracji i oczyszczania wody, głównie sumów afrykańskich, pstrągów, jesiotrów, łososia atlantyckiego (chów wysokointensywny).