Akwakultura województwa warmińsko-mazurskiego elementem współpracy międzyregionalnej Polski, Litwy i obwodu kaliningradzkiego FR - Red. R. Kolman, S. Robak, Wyd. IRS 2007, s. 115 (w języku rosyjskim, streszczenia po polsku)
SPIS TREŚCI
Wstęp
Arkadiusz Wołos, Hanna Draszkiewicz-Mioduszewska - Stan rybactwa w obwodach rybackich województwa warmińsko-mazurskiego
Stanisław Robak, Piotr Przystawik, Andrzej K. Siwicki - Ogólne zasady podchowu
narybku węgorza w warunkach kontrolowanych
Maciej Szkudlarek - Polskie doświadczenia z podchowem larw sandacza w recyrkulacyjnych obiegach wody
Zdzisław Zakęś - Intensywna metoda produkcji sandacza, Sander lucioperca (L.), w zamkniętych obiegach wody
Mirosław Szczepkowski, Bożena Szczepkowska, Krzysztof Wunderlich, Tadeusz Krzywosz - Tworzenie stada tarłowego siei (Coregonus lavaretus L.) w warunkach kontrolowanych – efekty rozrodu w wieku 1+ i 2+ na przykładzie siei z jeziora Gaładuś
Dariusz Ulikowski - Technologia chowu suma europejskiego (Silurus glanis) w obiegach recyrkulacyjnych
Jacek Wolnicki - Produkcja materiału zarybieniowego lina Tinca tinca w warunkach
kontrolowanych – zalecenia praktyczne
Jacek Wolnicki - Produkcja materiału zarybieniowego certy Vimba vimba w warunkach kontrolowanych – zalecenia praktyczne
Ryszard Bartel - Restytucja ryb wędrownych w Polsce
Ryszard Kolman - Hodowla ryb jesiotrowatych w Polsce
Tadeusz Krzywosz - Kormoran w Polsce
Andrzej K. Siwicki - Ochrona zdrowia ryb w podchowach kontrolowanych
Wstęp
Ryby nie znają granic administracyjnych. Dlatego w celu poprawy stanu gospodarki rybackiej w makroregionie, obejmującym sąsiadujące ze sobą: tereny Polski, Litwy i obwodu kaliningradzkiego FR, potrzebna jest ścisła współpraca organizacji decydujących o stanie rybactwa w poszczególnych krajach.
W obrębie tego regionu znajdują się transgraniczne zbiorniki wodne o bardzo ważnym znaczeniu gospodarczym, takie jak Zalew Wiślany i Kuroński oraz Jezioro Wysztynieckie. Szczególnie zauważalne niekorzystne zmiany środowiskowe wystąpiły na obydwu zalewach. Przyczyną tego stanu rzeczy był w dużej mierze brak działań lub ich koordynacji, a dotyczących ochrony środowiska oraz gospodarki rybackiej, co niestety w efekcie doprowadziło do drastycznego spadku połowów szczególnie cennych gospodarczo ryb na obu zbiornikach. Istnieje pilna potrzeba opracowania, na podstawie wyników szerokich badań środowiskowych i ichtiologicznych, uzgodnionych zasad zarówno eksploatacji rybackiej, jak i zarybień tych zbiorników
Kraje nasze połączone są siecią rzek, z których wody odprowadzają do wspomnianych wyżej zalewów dwie rzeki: Pregoła i Niemen. W związku z tym jakość wody w tych rzekach, a wcześniej w ich dopływach decyduje o jakości środowiska zalewów i tym samym o stanie populacji występujących w nich ryb. Szczególne znaczenie ma jakość sieci rzecznej naszego regionu w przypadku cennych ryb wędrownych, takich jak łosoś, troć, certa i jesiotr bałtycki, który już na tym obszarze wyginął. O stanie populacji tych ryb mogą zadecydować jedynie wspólne działania ukierunkowane na poprawę jakości środowiska, drożności rzek i jakości tarlisk.
Rozwiązaniu przynajmniej części tych problemów poświęcona jest tematyka naszej współpracy, w ramach realizowanego projektu pt. „Promowanie wykorzystania zasobów połowowych w Regionie Sąsiedztwa”, finansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.
Niniejsza monografia, opracowana w ramach tego projektu, zawiera w syntetycznym ujęciu ocenę stanu rybactwa śródlądowego wchodzącego w skład województwa warmińsko-mazurskiego oraz perspektywy jego rozwoju. Zmieściliśmy w niej również opracowane w Instytucie Rybactwa Śródlądowego w Olsztynie i wdrożone już do praktyki rybackiej, technologie intensywnego chowu cennych gatunków ryb jeziorowych oraz wędrownych, a także nowoczesne zasady ochrony zdrowia ryb niezbędne przy tego rodzaju chowie. Mamy nadzieję, że szersze wprowadzenie tych technologii w naszym regionie pozwoli na zwiększenie i podniesienie efektywności zarybień, a tym samym przyczyni się do poprawy stanu zagrożonych populacji ryb, a także do wzrostu bioróżnorodności ichtiofauny poprzez restytucję gatunków lub populacji już utraconych.
Prof. dr hab. Ryszard Kolman